واقعیت افزوده (Augmented Reality یا AR) یک فناوری است که اطلاعات دیجیتال را به دنیای واقعی اضافه می‌کند. در این فناوری، اطلاعات دیجیتال مانند تصاویر، صدا، متن و شیء‌های سه‌بعدی به وسیله دستگاه‌های الکترونیکی مثل گوشی‌های هوشمند، تبلت‌ها، عینک‌های AR یا سایر دستگاه‌های شبیه به آن، به دنیای واقعی افزوده می‌شود.

ویژگی‌های اصلی واقعیت افزوده عبارت‌اند از:

1. ترکیب دنیای واقعی و دیجیتال: در AR، اطلاعات دیجیتال به صورت هوشمندانه بر روی تصویر زنده از دنیای واقعی اعمال می‌شود. این اطلاعات می‌توانند به شکل لایه‌هایی بر روی تصویر دوربین دستگاه اعمال شوند.
2. تعامل بین کاربر و محتوا: کاربران قادرند با اطلاعات افزوده شده تعامل کنند. این تعامل ممکن است از طریق لمس صفحه، حرکات شناخته شده، یا دستورات صوتی صورت گیرد.
3. استفاده از دستگاه‌های هوشمند: دستگاه‌های هوشمند از جمله گوشی‌های هوشمند، تبلت‌ها، و عینک‌های AR برای نمایش اطلاعات دیجیتال استفاده می‌شوند. این دستگاه‌ها معمولاً دارای دوربین‌ها، حسگرها، و تکنولوژی‌های شناسایی مکانی هستند که برای ادراک دقیق دنیای واقعی و اعمال اطلاعات دیجیتال به آن استفاده می‌شوند.
4. کاربردهای گسترده: AR در زمینه‌های مختلفی از جمله آموزش، پزشکی، صنعت، بازی‌های ویدئویی، تبلیغات، خدمات شهری، و مسائل تفریحی استفاده می‌شود. این فناوری توانمندی برای ارتقاء تجربیات کاربری و افزایش بهره‌وری در موارد مختلف را دارد.

مثال‌های کاربردی AR شامل نمایش اطلاعات مکمل در مورد محصولات در فروشگاه‌ها، آموزش تعمیرات با دیدن لایه‌های آموزشی بر روی یک وسیله، و تعامل با شخصیت‌ها یا اشیاء مجازی در بازی‌های ویدئویی می‌شود.

(VR) و (AR) دو فناوری پیشرفته هستند که هرکدام ویژگی‌ها و کاربردهای منحصر به فرد خود را دارند. در زیر تفاوت‌های اصلی بین واقعیت مجازی و واقعیت افزوده را مشاهده می‌کنید:

1. تعریف:

   • واقعیت مجازی (VR): در VR، فرد به یک دنیای مجازی کاملاً تغییر یافته و جدا از دنیای واقعی وارد می‌شود. این فناوری با استفاده از کلاسهای یا عینک‌های VR، کاربر را به یک محیط تجسمی که به صورت کامل مجازی است می‌برد.
   • واقعیت افزوده (AR): AR اطلاعات دیجیتال را به دنیای واقعی افزوده و نمایش می‌دهد. این اطلاعات معمولاً از طریق دوربین یا سایر حسگرهای موجود در دستگاه‌های AR مشاهده می‌شود.

2. محیط کاربری:

   • واقعیت مجازی (VR): بیشتر در کاربردهایی مانند بازی‌های ویدئویی، شبیه‌سازی‌های آموزشی، و تجارب واقعیت مجازی مورد استفاده قرار می‌گیرد.
   • واقعیت افزوده (AR): AR معمولاً در برنامه‌ها و اپلیکیشن‌های موبایل، دستگاه‌های هوشمند، و کاربردهای مرتبط با AR در صنایع چون تعمیرات و نگهداری، تجارت الکترونیک، و مسائل پزشکی استفاده می‌شود.

3. تعامل با محیط:

   • واقعیت مجازی (VR): کاربران در VR از دنیای واقعی جدا می‌شوند و تمام تعاملات و تجربیات آنها در دنیای مجازی اتفاق می‌افتد.
   • واقعیت افزوده (AR): کاربران AR همچنان در دنیای واقعی حضور دارند. و اطلاعات دیجیتال افزوده شده به دنیای واقعی آن‌ها. این اطلاعات می‌توانند بر روی اشیا فیزیکی، مکان‌ها یا حتی چهره‌های افراد نمایش داده شوند.

4. تکنولوژی مورد نیاز:

   • واقعیت مجازی (VR): نیاز به تجهیزات خاصی مانند عینک VR، کلاسهای VR یا سیستم‌های تشخیص حرکت دارد.
   • واقعیت افزوده (AR): دستگاه‌های هوشمند، تبلت‌ها یا عینک‌های AR نیازمندی‌های اصلی برای استفاده از این فناوری هستند.

هر یک از این فناوری‌ها با توجه به نیازهای خود، کاربردهای گسترده‌ای دارند و در صنایع مختلف مورد استفاده قرار می‌گیرند.