چارلز ببیج پدر کامپیوتر
چارلز ببیج ، (Charles Babbage)، فیلسوف، ریاضیدان و مخترع انگلیسی، در 26 دسامبر 1791 در شهر توستانس لندن، در خانوادهی یک بانکدار به دنیا آمد.
در کمبریج درس خواند و در آنجا با د. هرشل و د. پیکوک دوست شد. دوستان با هم عهد کردند که «با تمام نیروی خود تلاش کنند تا جهان را خردمندانهتر و حکیمانهتر از آن چه وجود دارد، ترک کنند».
در سال 1812، ببیج، هرشل و پیکوک، «انجمن تحلیلی» را تشکیل دادند که تاثیر زیادی بر تکامل اطلاعات ارزشمند ریاضیات در انگلستان و تکامل جبر در جهان داشت. در سال 1816، چارلز ببیج بعد از چاپ کتابی به نام «محاسبهی تابعی»، به عضویت جامعهی سلطنتی (فرهنگستان علوم) انتخاب شد.
وی در سال 1828، استاد دانشگاه کمبریج شد. ببیج در اخترشناسی، زمین شناسی و برخی زمینههای دیگر نیز، نوشتههایی دارد و برای تکمیل جدولهای مختلف کار کرده است. کارلمارکس، برای کتاب او، به نام «اقتصاد ماشین و تولید»، ارزش والایی میدهد. او اختراعات زیادی نیز در صنعت دارد.
خلاصه ای از زندگی چارلز ببیج
هدف اصلی ببیج ، ساخت ماشین محاسبه بود.
چارلز ببیج در این راه مشکلات فراوانی پیشرو داشت. اولین مشکل این بود که با توجه به زمان زندگی او، این دستگاه باید دستگاهی مکانیکی میبود و ساخت دستگاهی مکانیکی که قابلیت برنامهنویسی داشته باشد، در آن زمان چالشی بزرگ محسوب میشد.
مشکل دیگری که وجود داشت آن بود که ساخت قطعات دقیق چنین دستگاهی، با توجه به دانستنی های روز و صنعت موجود آن زمان، کاری بسیار سخت و تقریباً غیرممکن بود.
به هر حال او در سال 1822، توانست نمونهی آزمایشی ماشین مکانیکی را، برای جدول بندی برخی چند جملهای آماده کند.
این ماشین به اندازه یک اتاق بود و میتوانست فهرستهایی از اعداد را مانند جدول لگاریتمی حساب کند. جدولهای لگاریتمی در کشتیرانی اهمیت بالایی دارند و به همین دلیل، دولت انگلستان بودجه عظیمی در اختیار بابیچ قرار داد تا این دستگاه را تکمیل کند و به این ترتیب این ماشین حساب مکانیکی، پرخرجترین پروژه دولت انگلستان (تا آن زمان) لقب گرفت. ولی تلاش او، برای ساختن ماشینی با قدرت بیشتر به ناکامی انجامید.
چارلز ببیج و پیشگامی در علم نوآوری
چارلز ببیج، مخترع بزرگ قرن نوزدهم، همواره در پی جستجوی ایدههای نو و نظریههای پیشرفته در زمینهی ماشینهای محاسباتی بود. در بازهی زمانی 1842 تا 1848، توانست نظریهی ماشین محاسبهی جدیدی را به نام “ماشین محاسبهی تحلیلی” ابداع کند. این ابتکار، اساسی بود که بعدها در کامپیوترهای مدرن استفاده شدند.
همکار و همسر احتمالی او، لیدی آدالاولیس نیز در تجزیه و تحلیل ماشین تحلیلی ببیج تلاش کرد. نتیجهی کشفهای او، مفهوم برنامهریزی برای ماشینهای محاسبه بود که اساساً از آن به عنوان پایهی کاریابی برای کامپیوترهای آینده استفاده شد.
افکار ببیج دربارهی ساختار منطقی ماشینهای محاسبه و راهکارهای ریاضی برای آنها، تأثیراتی عظیم در زمینهی دانش ایجاد کرد. با این حال، در زمان حیات او و با توجه به محدودیتهای مکانیکی، انجام واقعی این ایدهها برای او ممکن نبود.
طرحهای او در زمینهی دستگاههای محاسبهگر و تحلیلگر، بهطور قابل توجهی جلوتر از زمان زندگی وی بود. او نخستین طراح دستگاههایی بود که بعدها به نام کامپیوتر شناخته شدند و با پیشرفت تکنولوژی به شکل الکترونیکی پیادهسازی شدند.
در ۱۸ اکتبر ۱۸۷۱، چارلز ببیج در لندن از دنیا رفت. اما ارثی که برای علم و فناوری بهجا گذاشت، همواره به یادگار خواهد ماند.
تکنولوژی
او چشم اندازی روشن برای آیندهی تکنولوژی ارائه داد و به عنوان پدر بنیانگذار کامپیوترهای مدرن شناخته میشود. ماشین حسابی که توسط او ساخته شد، به عنوان اولین کامپیوتر جهان شناخته میشود و با تلاش دانشمندان پس از وی، به یک ابزار رایانهای کوچک تبدیل شد که امروزه در دسترس عموم قرار دارد و ما را در جهان پیچیدهی اطلاعات و دانش هدایت میکند. این پیشرفتها بهواسطهی زحمات و ابتکارات انسانهای نوآوریمحور همچون چارلز ببیج، به وجود آمده است که ما را به دنیایی پویا و پیشرفته بردهاند. درحالی که ما بر تلاشهای آنان افتخار میکنیم، باید نیز برای آیندهی هرچه بهتر از آنان الهام بگیریم و به دنبال کشفها و ابتکارات جدید برویم. این است که تمدن انسانی به سمت رشد و پیشرفت خود ادامه میدهد.
اختراعات
نبوغی که چارلز ببیج در طول زندگی خود نشان داد بدون شک بسیار فراتر از یک فرد عادی بود که در آن زمان زندگی می کرد.
او همیشه متمایل به مهندسی مکانیک بود و دانش ریاضی عمیق خود را در ایجاد عناصر برای حل مشکلات و رفع نیازها به کار می گرفت.
اگرچه بسیار متناقض به نظر می رسد ، اما بدون شک مهمترین مشارکتهای ببیج از ایده هایی حاصل شده است که هرگز به طور کامل تحقق نیافته است. خواسته های مدل های آن بیش از فناوری موجود بود ، بنابراین قطعات مورد استفاده کاملاً بی نظیر بودند.
همه اینها موفقیت ببیج را تضعیف کرد و پیشرفت قابل توجهی را در پروژه خود عقب انداخت. تولید هر یک از قطعات ، مونتاژ چرخ دنده ها ، تنظیم نتایج و تمام عوارض چنین کاری ، کاری بزرگ بود.
اگرچه این پروژه ها به طور کامل تبلور پیدا نکردند ، اما پایه هایی که وی برای ساخت آنها تلاش کرد. همچنان در فضای علمی شناور بودند و با غلبه بر محدودیت های فن آوری و از سرگیری ایده ها و اهداف وی ، ثمرات خود را دادند.